- Η ζωή της
- Το έργο της
-
Ο Σύλλογος
- Ο Σύλλογος
- Περιεχόμενα
-
Της Τριανταφυλλιάς τα Φύλλα
6 & 7 Απριλίου 2024, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων
6 & 7 Απριλίου 2024, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων
- Η Xορωδία
- Επικοινωνία
- Ενημέρωση
Βρίσκεστε στο: Κεντρική σελίδα Το έργο της Δημοσιεύματα και συνεντεύξεις Αγώνας 30 χρόνων για το δημοτικό τραγούδι...
Αγώνας 30 χρόνων για το δημοτικό τραγούδι...
Συνέντευξη με αφορμή την έκδοση του δίσκου «Η Ακολουθία του Νυμφίου»
Συνέντευξη, Τέα Βασιλειάδου, Εφημερίδα, Ημερησία, 03/05/2002
Κείμενο
Ο Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου, έργο και φροντίδα της ίδιας αλλά και ανθρώπων που στηρίζουν το έργο της, ιδρύθηκε το 1981, έπειτα από πιέσεις φίλων της και περιλαμβάνει σας αρχές του καταστατικού του, μεταξύ των άλλων, την υποχρέωση για εκδόσεις δίσκων με παραδοσιακή μουσική. Αυτή είναι η πρώτη φορά που ο σύλλογος καταπιάνεται με κάτι άλλο από την παραδοσιακή μουσική, βρίσκεται όμως, έτσι κι αλλιώς, μέσα στον ευρύ χώρο της παράδοσης. Η νέα παραγωγή, που μόλις κυκλοφόρησε, διασώζει ένα κομμάτι της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής και συγκεκριμένα καταγράφει ολόκληρη την «Ακολουθία του Νυμφίου». Εκτελεστής αυτής της πρωτοβουλίας είναι ο Γιώργος Ρεμούνδος, μαθητής του Σίμωνα Καρά - όπως και η κυρία Δόμνα Σαμίου - στον οποίο μάλιστα είναι αφιερωμένος ο δίσκος, καθώς ο μαθητής του κάνει πιστή εκτέλεση της διδασκαλίας του μεγάλου δασκάλου της βυζαντινής μουσικής. Ο Γιώργος Ρεμούνδος ως πρωτοψάλτης στον Ιερό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου Καπνικαρέας πλαισιώνεται από τον πρότυπο βυζαντινό χορό, τους «Καλοφωνάρηδες».
Πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η χαρά και η ικανοποίηση να έχετε συνδέσει το όνομα σας με το παραδοσιακό τραγούδι;
Νιώθω χαρά και ευθύνη. Όσο για το όνομά μου, αυτό οφείλεται στην εποχή, στις συνθήκες και στον Διονύση Σαββόπουλο. Μετά τη Χούντα άρχισε η ίδρυση των πολιτιστικών συλλόγων από νέους ανθρώπους και με καλούσαν να τραγουδήσω. Με πρωτογνώρισαν το '71 οι φοιτητές από τον Διονύση Σαββόπουλο στο Ροντέο (σσ. Συναυλίες στο Ροντέο) και με καλούσαν στο πανεπιστήμιο και στα αμφιθέατρα. Το Δημοτικό εκείνα τα χρόνια είχε συνδεθεί με τη Χούντα και δεν ήθελαν να το ακούσουν. Όμως μετά από αυτές τις εμφανίσεις άρχισε η στροφή προς την παράδοση. Προσπάθησα να διορθώσω τη δυσάρεστη κατάσταση εναντίον του δημοτικού τραγουδιού και πήγαινα σε διάφορες εκδηλώσεις. Δεν προλάβαινα να τρέχω από χωρίου εις χωρίον. Στη συνέχεια άρχισαν να καλούν τον Αηδονίδη, τον Χαλκιά, τον Μόσχο και άπλωσε το πράγμα.
Χρόνια πολλά τραγουδώντας και συλλέγοντας μουσική και τραγούδια. Αυτό το οδοιπορικό οδήγησε και στην απόφαση να ασχοληθεί ο σύλλογος και με την έκδοση δίσκων;
Αυτό αλλά και η ανάγκη να ξεφύγουμε -εμείς οι φτωχοί συγγενείς του δημοτικού τραγουδιού- από τον έλεγχο των εταιρειών δίσκων, που έκαναν ό,τι τους άρεσε. Έτσι μέσα στο καταστατικό του συλλόγου έβαλα τον όρο να κυκλοφορούμε δίσκους από το τεράστιο υλικό που έχω. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια τεράστια πειρατεία με τα νέα μηχανήματα και το ιντερνετ. Βέβαια σκέφτομαι πως αν είναι να διαδίδονται τα δημοτικά μας τραγούδια, χαλάλι.
Τι είδους παραγωγές, λοιπόν, είναι αυτές που παρουσιάζει σύλλογος;
Ξεκινήσαμε δύο τρία χρόνια μετά την ίδρυση του συλλόγου τις ανεξάρτητες παραγωγές και προσπαθούμε με κάθε τρόπο να κάνουμε την καλύτερη δουλειά, τόσο μουσικά και στην παρουσίαση. Μεταφράζονται οι στίχοι στα αγγλικά - η συναυλία στο Μέγαρο μεταφράστηκε και γαλλικά. Έως τώρα έχουμε εκδώσει έξι δίσκους σε διαφορετικές θεματικές ενότητες. Εκδώσαμε τα Μικρασιάτικα, γιατί δεν πρέπει να χαθούν. Μετά της Ξενιτιάς, τα Αποκριάτικα (στον κύκλο του χρόνου), τον δίσκο Κανελόριζα (με καρσιλαμάδες και καλαματιανά), μετά ένα διπλό cd μετά Πασχαλιάτικα και τέλος το αφιέρωμα που μου έγινε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (σσ. Η Δόμνα Σαμίου στο Μέγαρο Μουσικής). Όλοι οι δίσκοι συνοδεύονται από ένθετο βιβλιαράκι και φωτογραφικό υλικό, με κείμενα για το θέμα. Αυτή την περίοδο ετοιμάζω ένα διπλό CD με τα τραγούδια της Κυρά θάλασσας.
Πώς «παραστρατήσατε» και από το δρόμο του δημοτικού βρεθήκατε στο δρόμο της βυζαντινής μουσικής;
Πριν μερικά χρόνια, όσους φίλους ρωτούσα πού θα πάνε τη Μεγάλη Τρίτη, μου έλεγαν στην Καπνικαρέα. Αναρωτήθηκα τι είναι εκεί. Πρέπει βέβαια να πω ότι το τροπάριο της Κασσιανής και ης άλλες ακολουθίες ο Δάσκαλος (Ο Σίμων Καράς) τις δίδασκε στο σπίτι του, που ήταν μαζί και σχολείο στην οδό Λέκα-τώρα είναι υποσταθμός της ΔΕΗ. Είχε έναν φίλο γέρο παπά με τον οποίο κάναμε όλες αυτές τις ακολουθίες. Και π σπουδαίο κομμάτια αυτό το τροπάριο, σε μελοποίηση του Πέτρου Λαμπαδαρίου πάνω στο θαυμάσιο ποίημα της Κασσιανής, «της μεγαλύτερης ποιήτριας της Ρωμιοσύνης» όπως λέει ο πατέρας Μεταλληνός. Θυμάμαι, λοιπόν, καλά τη διδασκαλία γιατί με έβαζε μαζί με τους άντρες να το τραγουδάω. Από τότε δεν το άκουσα σε καμία εκκλησία όπως το έλεγε ο δάσκαλος. Πήγα, λοιπόν, στην Καπνικαρέα, έκατσα πίσω-πίσω και άκουγα την ψαλμωδία. Μπα, λέω, αυτό είναι όπως το γνωρίζω. Σηκώνομαι όρθια και βλέπω τον Γιώργο Ρεμούνδο, μαθητή του δάσκαλου. Πήγα μια δυο χρονιές και τελικά πρότεινα στον Γιώργο να το βγάλουμε σε δίσκο, να το σώσουμε να το γνωρίσουν και οι επόμενες γενιές.
Με τι οικονομικά εφόδια κατορθώσατε να εκδώσετε αυτό το CD;
Την οικονομική ευθύνη ανέλαβε ο σύλλογος -γύρω στα 12 εκατομμύρια- με μια μικρή ακόμα βοήθεια από ένα Γερμανό φιλέλληνα. Και είναι ενδιαφέρον πώς γνωριστήκαμε με τον σπουδαίο αυτόν άνθρωπο. Κάποια ημέρα με πήρε τηλέφωνο, μου συστήθηκε Γιοχάνες Κέρχερ και είπε ότι θέλει να βοηθήσει. Σκέφτηκα ότι κάποιος μπελάς είναι. Όμως τελικά αποδείχτηκε ότι θέλει να γίνει χορηγός των προσπαθειών του συλλόγου μας. Τον ενημερώσαμε για το CD αυτό και μας πρόσφερε 3,5 εκατομμύρια. Είδες που γίνονται θαύματα!
Καλοί οι ευεργέτες και οι χορηγοί, όμως η τέχνη και κυρίως η παραδοσιακή τέχνη απαιτεί χρήματα και υποστήριξη κρατική. Αυτή υπάρχει και πώς εκφράζεται;
Η αδιαφορία του κράτους γενικώς προς το δημοτικό τραγούδι είναι εντυπωσιακή. Η περιφρόνηση, θα πρέπει να πω. Δηλαδή περιφρονούν έναν λαό ολόκληρο. Κάποιοι με ρωτάνε: «Σε κάλεσε η Αθήνα 2004 για τους Ολυμπιακούς;» Φυσικά, όχι. Άλλοι υποστηρίζουν ότι έχω την αναγνώρισή μου, το χρυσό σταυρό του τάγματος του φοίνικος από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο. Όλα καλά. Όμως για μένα πάνω από όλα υπάρχει η δουλειά μου και το υλικό που έχω συλλέξει και το οποίο έχω παραδώσει στον σύλλογο. Για μένα σημασία έχει με κάθε τρόπο να διατηρήσω την παραδοσιακή μας μουσική.
Φοβάστε ότι κινδυνεύει να χαθεί ή να μπει στο περιθώριο;
Πιστεύω ότι το υπουργείο Παιδείας με τα μουσικά Γυμνάσια έχει βοηθήσει τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν βέβαια οι κίνδυνοι από τις μόδες. Για παράδειγμα υπάρχει μια στροφή προς τα θαλασσινά, που τα ταυτίζουν με τα νησιώτικα, και τα μικρασιάτικα τραγούδια και φοβάμαι μήπως, έτσι, παραμεληθεί η μουσική της Στερεάς Ελλάδας. Δεν ακούς εύκολα τσάμικο , και κλέφτικο ή τα τραγούδια της τάβλας.
Αγώνας 30 χρόνων για το δημοτικό τραγούδι...
Συνέντευξη , Τέα Βασιλειάδου , Εφημερίδα , Ημερησία , 3 Μαΐου 2002