- Η ζωή της
- Το έργο της
-
Ο Σύλλογος
- Ο Σύλλογος
- Περιεχόμενα
-
Της Τριανταφυλλιάς τα Φύλλα
6 & 7 Απριλίου 2024, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων
6 & 7 Απριλίου 2024, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων
- Η Xορωδία
- Επικοινωνία
- Ενημέρωση
Βρίσκεστε στο: Κεντρική σελίδα Το έργο της Δημοσιεύματα και συνεντεύξεις Greek folk
Greek folk
Queen Elizabeth Hall
Κριτική, Alan Blyth, Εφημερίδα, The Times, 23/04/1975
Κείμενο
Η Λίνα Λαλάντη έφερε πάλι τη Δόμνα Σαμίου και τους Έλληνες μουσικούς και χορευτές της στο Elizabeth Hall μέσα στα πλαίσια του Αγγλικού Φεστιβάλ Μπαχ. Αυτή η ονομασία - Φεστιβάλ Μπαχ - χρόνο με το χρόνο γίνεται όλο και πιο ακατάλληλη μια και τίποτα δεν μπορεί να απέχει πιο πολύ από το βόρειο-γερμανικό «μπαρόκ» όσο τα προγράμματα του «φλαμένγκο» που παρουσιάστηκαν το Σαββατοκύριακο υπό την αιγίδα του φεστιβάλ και την μουσική της ανατολικής Μεσογείου.
Η ομάδα της Δόμνας Σαμίου, της οποίας η ίδια είναι η κυριότερη και η πιο εντυπωσιακή τραγουδίστρια, μας προσέφερε μια εκπληκτική συνοπτική εικόνα των τραγουδιών και των χορών των Ελλήνων, μια επισκόπηση που φανερά έβγαινε από αυθεντικές πηγές και που παρουσιάστηκε δίχως εξωτερικά βοηθήματα και στοιχεία που να αποσπούν την προσοχή. Συχνά η δεξιοτεχνία των μουσικών ήταν αξιοσημείωτη αλλά κι όταν αυτό δεν συνέβαινε η μουσική αυτή καθεαυτή ήταν γοητευτική.
Η ανατολίτικη επίδραση στα Θρακικά και Μακεδονικά κομμάτια είναι διάχυτη, ιδιαίτερα στη μελωδία και καμιά φορά στους εναλλασσόμενους ρυθμούς. Ακόμα και τα μουσικά όργανα θυμίζουν τα ινδικά τους αντίστοιχα. Το πιο λαμπρό απ' αυτά είναι ο ζουρνάς που τον έπαιξε υπέροχα ο Ευάγγελος Ψαθάς. Το πιο ευαίσθητο μουσικό όργανο ήταν το σαντούρι που θυμίζει το ινδικό «σιτάρ» και που το έπαιζε με τόση δεξιοτεχνία ο Αριστείδης Μόσχος. Αυτά τα δύο, η μαγευτική φλογέρα και τα άλλα όργανα ήταν λαμπροί συνοδοί του τραγουδιού της Δόμνας Σαμίου καθώς και των χορευτών.
Η μουσική της Κρήτης ήταν συγκριτικά πιο μονότονη - με την κυριολεκτική σημασία της λέξης - και εντυπωσίασε λιγότερο. Η κυπριακή μουσική έμοιαζε να ανήκει σ' έναν άλλο πιο ξεκάθαρα Μεσογειακό χώρο - σχεδόν επηρρεασμένο από την Ιταλία. Έτσι τουλάχιστον έδειχνε το πειστικό και φανερά αισθησιακό τραγούδι του Χρήστου Σίκκη.
Οι χορευτές συνήθως έκαναν λιγότερη εντύπωση απ' ό,τι οι μουσικοί. Ο αρχηγός τους, που τελικά δεν καταφέραμε να μάθουμε το όνομά του, είχε λάμψη και δυναμικότητα, αλλά αυτού του είδους οι χοροί απαιτούν ένα αυθεντικό περιβάλλον για να σε κάνουν να παραδοθείς στη φυσική τους, αλλά όχι τόσο ποικίλη, ευθυμία.
Greek folk
Κριτική, Alan Blyth, Εφημερίδα, The Times, 23 Απριλίου 1975