Είναι η φωνή της Δόμνας Σαμίου που λες και ξηλώνει τοίχους, διαπερνά το τσιμέντο, υψώνεται ως τη Σελήνη των δεκατεσσάρων ημερών, τη συντροφεύει ερωτιάρικα και με τον ήχο των λαϊκών οργάνων -της γκάιντας, του κλαρίνου, του τουμπελεκιού- στήνουν χορό και περιγελούν τον ξενόφερτο «Άγιο Βαλεντίνο» και τα πλαστικά καμώματα του...
[....]
Να ’σαι καλά. Δόμνα αηδόνα και σάλπιγγα μαζί! Που μας ξυπνάς τις ελληνικές ρίζες μας και μας σέρβιρες, μαζί με ξανθό κρασί το αντίδοτο στη σάχλα του Βαλεντίνου...
Απόσπασμα από το άρθρο «Αντίδοτο στον ξενόφερτο 'άγιο του έρωτα'».
