Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

(1934-2014). Γεννήθηκε στο Δίστομο Βοιωτίας από φτωχή αγροτική οικογένεια και έζησε από κοντά τη σφαγή του Διστόμου από τους Γερμανούς ναζί, σε ηλικία 10 ετών.

Το 1954 συνάντησε τον Γιώργο Παπασιδέρη και ηχογράφησε τα πρώτα του τραγούδια. Τη δεκαετία του ‘60 ηχογράφησε δίσκους 45 στροφών με την επιμέλεια της Δόμνας Σαμίου και αργότερα συμμετείχε στις ραδιοφωνικές της  εκπομπές «Από παντού της ελληνικής γης» την περίοδο 1982/83 στο Β΄ πρόγραμμα της ΕΡΑ.

---

Στο αρχείο του Συλλόγου υπάρχει ηχογράφηση του τραγουδιού του Μακρυγιάννη «Ο ήλιος εβασίλεψε» με τον Λάμπρο Παπαθανασίου στο τραγούδι και τον Πέτρο Αθανασόπουλο-Καλύβα στον ταμπουρά από την επετειακή εκπομπή της ΕΡΤ Μουσική Μνήμη του ’21 στις 25/3/1976. Επιμέλεια και παρουσίαση από τη Δόμνα Σαμίου.

Ο ίδιος ο Μακρυγιάννης διηγείται στα απομνημονεύματά του ότι τον Σεπτέμβριο του 1826, όταν μαζί με τον Γκούρα είταν πολιορκημένοι στην Ακρόπολη από τους Τούρκους, κάλεσε σε δείπνο τον Γκούρα και δυο άλλους οπλαρχηγούς στον Σερπεντζέ και τους τραγούδησε ένα δικό του τραγούδι:

Ο ήλιος εβασίλεψε και το φεγγάρι εχάθη,
κι ο λαμπερός ο Αυγερινός που πάει κοντά την Πούλια,
τα τέσσερα, κουβέντιαζαν και κρυφοκουβεντιάζουν.
Γυρίζει ο ήλιος και τους λέει, γυρίζει και τους κρένει:
Εψές όπου βασίλεψα πίσου από μια ραχούλα,
άκ'σα γυναίκεια κλάματα κι αντρών τα μοιργιολόγια,
γι’ αυτά τα `ρωικά κορμιά στον κάμπο ξαπλωμένα
και μες στο αίμα το πολύ είν’ όλα βουτημένα.
Για την πατρίδα πήγανε στον Άδη τα καημένα.

Τότε έκατζε ο Γκούρας και οι άλλοι και φάγαμεν ψωμί, τραγουδήσαμεν κ' εγλεντήσαμεν. Με περικάλεσε ο Γκούρας κι' ο Παπακώστας να τραγουδήσω ότ' είχαμεν τόσον καιρόνο που δεν είχαμεν τραγουδήση – τόσον καιρόν, οπού μας έβαλαν οι 'διοτελείς και 'γγιχτήκαμεν δια να κάνουν τους κακούς τους σκοπούς. Τραγουδούσα καλά. Τότε λέγω ένα τραγούδι:
Ο μαύρος ο Γκούρας αναστέναξε και μου λέγει «Αδελφέ Μακρυγιάννη, σε καλό να το κάμη ο Θεός,  άλλη φορά δεν τραγούδησες τόσο παραπονεμένα. Αυτό το τραγούδι σε καλό να μας βγεί. «Είχα κέφι», του είπα, «οπού δεν τραγουδήσαμεν τόσον καιρόν». Ότι εις τα 'ρδιά πάντοτες γλεντούσαμεν. (Στρατηγού Μακρυγιάννη Απομνημονεύματα).