Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Μέσα στην κούνια κάθεται μια ν-άσπρη περιστέρα
κι απλώνει τσι φτερούγες τση, για να μας κάνει αέρα.

Κουνήσου και λυίσου να πέσει τ’ άνθι σου,
να μαραθ’ η καρδιά σου και τ’ αχειλάκι σου.

Άρχισε γλώσσα μ’ άρχισε να τσι παινέσεις όλες
τσι κόκκινες γαριφαλιές και τσ’ ασημένιες βιόλες.

Το ένα δύο τρία και τ’ άλλο τέσσερα
ζωή που την περνούμε εμείς τα λεύτερα.

Πιάσανε το κουνόσκοινο χέρια μαλαματένια,
δαχτύλια κοντυλόσυρτα και νύχια φιλντισένια.

Αηδόνια και παγώνια και καναρίνια μου
μη μου τήνε ξυπνάτε την πάπια χήνα μου.

Σίδερο νά ’ναι το σκοινί και το δοκάρι ατσάλι
κι εκείνος που την ήκαμε να ζει να κάμει κι άλλη.

Ο ήλιος βασιλεύει κι η μέρα σώνεται
κι εμένα το πουλί μου δε φανερώνεται.

Εδώ σ’ αυτή τη γειτονιά είν’ ένα περιστέρι
του χρόνου να ξανάρθομε να τό ’βρομε με ταίρι.

Ο ήλιος βασιλεύει στα παραθύρια σου
κι εσύ διαβόλου κόρη βάφεις τα φρύδια σου.

Ερυθρόμορφος σκύφος, 450-420 π.Χ.

Staatliche Μuseen, Βερολίνο