Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Το τραγούδι του φαιδρού αυτού νεκρού, με την πανελλήνια διάδοση, συνοψίζει τη φιλοσοφία της Αποκριάς: Ο θάνατος είναι η άλλη όψη της ζωής, αφού τίποτε δεν πεθαίνει πραγματικά, όπως γράφει ο Éliade, αλλά επιστρέφει στην πρωταρχική ύλη, περιμένοντας την ανάσταση μιας άνοιξης. Η γη δεν αφανίζει τον άνθρωπο, αντίθετα ενισχύει με τη ζωοποιό της δύναμη και καθιστά αθάνατο το σύμβολο της δικής του γενεσιουργού ικανότητας. Η μαγική όμως αυτή μεταβίβαση μπορεί να συντελεστεί, και η υπόσχεση της ανάστασης μπορεί να ισχύσει, μόνο σ’ ένα χώρο απομακρυσμένο από την κοσμοθεωρία και τη δικαιοδοσία της εκκλησίας: στο «μαγικό» σταυροδρόμι, τόπο που κυβερνούν οι καταχθόνιοι δαίμονες. Εκεί ο γονιμικός νεκρός θα αποκτήσει την ιερότητα που του αρμόζει, στην οποία κάθε εξουσία θα δηλώσει υποταγή με λατρευτικές ιερουργίες μιας άλλης, αιώνιας θρησκείας. Μιράντα Τερζοπούλου (1994)

Ζωντανή ηχογράφηση στο Πολιτιστικό Κέντρο ΠΑΝΟΡΑΜΑ, στην Αθήνα, το 1990.