Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Η κριτική σκέψη μέσα από την αφήγηση των μύθων –απ’ όποιες αξίες κι αν αυτή καθορίζεται– είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά των παραλογών. Στον πυρήνα του συγκεκριμένου τραγουδιού, που είναι απ’ τους παλιότερους τύπους των τραγουδιών της φυλακής, φωλιάζει η κριτική της δικαιοσύνης, όχι ως ηθικής στάσης του κάθε ατόμου αλλά ως θεσμού. Το ήδη αδικημένο παιδί-δούλος σε πλούσια αφεντικά, που καταδικάζεται για μια ασήμαντη αιτία («συντρόμαξαν τα χέρια μου κι έπεσε το ποτήρι»), καταλήγει να μείνει ισόβια στη φυλακή από λάθος, αδιαφορία ή αδυναμία του συστήματος («παραπέσαν τα κλειδιά»). Το μοτίβο της λεπτοκαρυάς, που ο νέος φυτεύει όταν μπαίνει στη φυλακή και φτάνει να φάει τους καρπούς της, με τη συμβολική παρήχηση λεφτοκαρυά/λεφτεριά, υπογραμμίζει τη δυσανάλογη, τεράστια διάρκεια της τιμωρίας και το αβάσταχτο αίσθημα της αδικίας, που μόνο με το τραγούδι μπορεί να εκφραστεί. Η λυτρωτική δύναμη του τραγουδιού αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο σε κάποιες παραλλαγές όπου μια βασιλοπούλα το ακούει, συγκινείται και διατάζει την απελευθέρωση του λησμονημένου απ’ όλους φυλακισμένου. Μιράντα Τερζοπούλου (2008)

Ηχογραφήθηκε σε στούντιο το 2006.

Το κατέγραψε ο Γιώργος Αμαραντίδης τη δεκαετία του 1970, κατά την παραμονή του ζεύγους Πιτσάνη στην Αθήνα για εμφανίσεις στο Θέατρο Δόρα Στράτου. Ο Θόδωρος και η Τραϊανή Πιτσάνη, κάτοικοι του χωριού Κίτρος Πιερίας, ήταν πρόσφυγες από την Μπάνα της Ανατολικής Ρωμυλίας. Ο Γιώργος Αμαραντίδης έδωσε την κασέτα της καταγραφής του στη Δόμνα Σαμίου για να την εντάξει στο αρχείο της.