Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Εννιά αδέλφια οπλισμένα ξεκινούν για τον πόλεμο. Φτάνοντας διψασμένα σ’ ένα πηγάδι ρίχνουν κλήρο ποιος θα κατέβει να πιάσει νερό. Κληρώνεται ο μικρότερος, ο Κώστας, που θα βρει το θάνατο απ’ το στοιχειό που καραδοκεί στον πυθμένα του πηγαδιού – όπως αναφέρεται στις περισσότερες παραλλαγές αλλά όχι στην παρούσα, όπου υπονοείται. Το τραγούδι αυτό με τον έντονο μυθικό χαρακτήρα αποτελεί ένα παράδειγμα της τάσης των παλαιότερων λαογράφων να «ιστορικοποιούν» κάθε ηρωικό στοιχείο στη λαϊκή ποίηση και να το προβάλλουν στο ένδοξο βυζαντινό περιβάλλον. Όπως και πολλά άλλα, κι αυτό το τραγούδι συνδέθηκε με τον ακριτικό κύκλο, και τα συμβολικά του στοιχεία θεωρήθηκαν επιβιώσεις αρχαίων ελληνικών μύθων. Στην πραγματικότητα το τραγούδι δεν έχει ιστορική διάσταση αλλά είναι μια τραγουδισμένη παραμυθιακή αφήγηση. Το μίσος για τον μικρότερο αδελφό (θυμίζει την ιστορία του Ιωσήφ που και αυτόν τ’ αδέλφια του τον ρίχνουν σε πηγάδι), ο Κωνσταντίνος/Κώστας, ήρωας σταθερά θυσιαζόμενος, η κατάβαση στο πηγάδι, σύμβολο σκοτεινών ψυχικών/σεξουαλικών διεργασιών, η θυσία ενός νέου στον χθόνιο δαίμονα κτλ. αποτελούν στερεότυπα μοτίβα και συμβολισμούς, που συναντάμε συχνά σε τραγούδια, παραμύθια και θρύλους. Μιράντα Τερζοπούλου (2008)

Ηχογραφήθηκε σε στούντιο, το 2006.

Το τραγούδι αποδίδεται σύμφωνα με την ερμηνεία της Ευρύκλειας Σούρου από το χωριό Πετσάλι Ιωαννίνων (1987).