Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Η ταξιδεύτρα κόρη του τραγουδιού, που εδώ είναι από την Εύριπο, τη Χαλκίδα δηλαδή, συνήθως όμως από την Αμοργό, στις περισσότερες παραλλαγές του τραγουδιού όταν προσβάλλουν την τιμή της λιποθυμάει και οι ναύτες, θεωρώντας πως πέθανε, τη ρίχνουν στη θάλασσα. Το νεκρό σώμα συνεχίζει να ταξιδεύει, το κύμα το βγάζει στη στεριά, το βρίσκουν οι γυναίκες και κατά τα δικά τους νόμιμα μοιρολογούν τη νεαρή νεκρή, παινεύοντας την αδικοχαμένη ομορφιά της. Υποστηρίχτηκε ότι το τραγούδι απηχεί τον αρχαίο μύθο για την αιχμαλωτισμένη Ιππώ, που ρίχτηκε από το εχθρικό πλοίο στη θάλασσα. Το πτώμα της βρέθηκε σε κάποια ακτή της Ερυθραίας, όπου σύμφωνα με την παράδοση ένας τύμβος σηματοδοτούσε τον τάφο και διαιώνιζε τη μνήμη της. Και οι δυο ιστορίες ανήκουν στη μεγάλη εκείνη κατηγορία αφηγήσεων όπου η πικροθάλασσα γίνεται ανατρεπτικά τρυφερή προς τους πνιγμένους: τους σώζει από τα σκοτεινά ερέβη της και τους ταξιδεύει με σεβασμό μέχρι την ακτή, το οριακό εκείνο σημείο όπου ανοίγονται οι μυθικές πύλες του Άδη, τις οποίες θα πρέπει να περάσουν, αφού όμως πρώτα δεχτούν τις πρέπουσες ταφικές τιμές και όχι σαν άκλαυτοι κακοθανατισμένοι νεκροί. Μιράντα Τερζοπούλου (2008)

Ο ρυθμός του τραγουδιού εναλλάσσεται από 4σημο σε 3σημο.

Ηχογραφήθηκε σε στούντιο, το 2006.

Με βάση καταγραφή του Σίμωνα Καρά που ανήκει στη συλλογή του Συλλόγου προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής.