Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Βάι, καλενίν μπασιντά ιμ, Λέιλαλιμ^* γιαρ γιαρ, Λέιλαλιμ, Λέιλαλιμ
Ον ικί γιασιντά ιμ, Εφέντιμ αμάν, αμάν.

Ον ικί γιαστάν μπερί, κιζλαρίν πεσιντέ ιμ.
Βάι, καλεντέ καβούν γιρλέρ, μπίζ ντε βάρσακ νε ντιρλέρ.
Οτουρσάκ μπίζ ντε γισέκ, σου σουνού σεβμίς ντιρλέρ.
Βάι, καλενίν αρντί μποστάν, γικιλσίν Αραμπιστάν.
[Αραμπιστάν κιζλαρί, νε ντον γκιέρ νε φιστάν.
Καλέ καλεέ μπακάρ, αρασιντά τσάι ακάρ.
Καλεντέν ινίορντουμ, τσαρκ γκιμπί ντονίορντουμ.
Μπιρ οτ ολντούμ μπιρ κιμπρίτ, ουφλούρσεν γιανίορντουμ.
Καλενίν μπεντενλερί, τσεβίριν γκιντενλερί.
Βούρουν, βούρουν, ολντούρουν, γιαρί τέρκ εντενλερί.[

^* Ο κ. Καπλάνης Ιωσηφίδης της Στέγης Πολιτισμού Νέας Καρβάλης το μεταφράζει ως «μενεξεδένια μου» από το leylâk (μενεξές).
Η Μάνια Σεφεριάδη σημειώνει επιπλέον ότι ενδέχεται να έχει σχέση με την ρίζα leylâ (βαθιά, πολύ σκοτεινή νύχτα) και ίσως με την Λεϊλά του έπους Η Λεϊλά και ο Μετζνούν (Leylâ ile Mecnun) του Οθωμανού ποιητή Fuzulî (1494 - 1556).

Vay, kalenin başındayım, Leylalım, yar yar, Leylalım, Leylalım
on iki yaşındayım, Efendim aman, aman

On iki yaştan beri, kızların peşindeyim.
Vay, kalede kavun yirler, biz de varsak ne dirler.
Otursak biz de yisek, şu şunu sevmiş dirler.
Vay, kalenin ardı bostan - yıkılsın Arabistan.
[Arabistan kızları, ne don giyer, ne fistan.
Kale kaleye bakar, arasında çay akar.
Kaleden iniyordum, çark gibi dönüyordum.
Bir ot oldum, bir kibrit, üflürsen yanıyordum.
Kalenin bedenleri, çevirin gidenleri.
Vurun, vurun, öldürün, yari terk edenleri.]

Απόδοση στα Ελληνικά

Βάι, βρίσκομαι στην κορφή του κάστρου, Λέιλαλι μου, γιαρ γιαρ
Είμαι δώδεκα χρονών, αφέντη μου αμάν, αμάν.

Από δώδεκα χρονών, κυνηγάω τα κορίτσια.
Στο κάστρο τρώνε πεπόνια, αν πήγαινα κι εγώ, τί θα ’λεγαν.
Αν καθόμουνα κι εγώ να φάω, θα λέγανε ότι την αγαπώ.
Πίσω απ’ το κάστρο είναι ένα μποστάνι - ας γκρεμιστεί η Αραβία.
[Τα κορίτσια της Αραβίας, ούτε βράκα φορούν ούτε φουστάνι.
Κάστρο με κάστρο απέναντι, ανάμεσά τους τρέχει ρυάκι.
Κατέβαινα απ’ το κάστρο, κατρακυλούσα σαν τσέρκι.
Έγινα χόρτο, έγινα σπίρτο, αν με φυσούσες, θα ’παιρνα φωτιά.
Τοίχοι του κάστρου, γυρίστε πίσω αυτούς που φεύγουν.
Χτυπήστε, χτυπήστε, σκοτώστε, αυτούς που εγκαταλείπουν την αγάπη τους.[