Ακούστε
Tον αντρειωμένο μην τον κλαις όσο ε όσο κι αν α- όσο κι αν αστοχήσει,
μ’ αν αστοχήσει μια, μ’ αν αστοχήσει μια και δυο,
μ’ αν αστοχήσει μια και δυο πάλι ε πάλι αντρειωμέ- πάλι αντρειωμένος είναι,
πάντα 'ν’ η πόρτα του ανοιχτή κι η τάβλα ντου στρωμένη
και κατρερεί τους φίλους του.
[Χαροκοπούν οι φίλοι του, χαρά στον αντρειωμένο.]
Αργό τραγούδι της τάβλας, σε ελεύθερο ρυθμό, απ’ την Κρήτη. Ανήκει στην κατηγορία των τραγουδιών που χαρακτηρίστηκαν από τους ερευνητές ως ριζίτικα λόγω του γεγονότος ότι προέρχονται από τα χωριά που βρίσκονται στους πρόποδες, τις ρίζες, των βουνών, κυρίως των Λευκών Ορέων του νομού Χανιών. Συνήθως τα τραγούδια αυτά, αυστηρά μη χορευτικά και, κανονικά, χωρίς τη συνοδεία μουσικών οργάνων, εκτελούνται ομαδικά και αντιφωνικά από έναν καλλίφωνο τραγουδιστή, που λέει με άκρα σοβαρότητα το στίχο, και την υπόλοιπη παρέα να τον επαναλαμβάνει χορωδιακά.
Αναφέρονται σε παλιά ή νεότερα ιστορικά γεγονότα αλλά και σε θέματα της καθημερινής ζωής, στο θάνατο, την τιμή, τη φιλία, τον έρωτα, την παλικαριά, τη λευτεριά, και τραγουδιούνται πάνω σε τριάντα περίπου γνωστούς σκοπούς (μελωδίες).
Ο «Αντρειωμένος» έχει συνδεθεί, συμβολικά, με ένδοξους Κρητικούς, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, καθώς και με ηρωικούς αγώνες του κρητικού λαού (μάχη της Κρήτης, εκτελέσεις αγωνιστών κατά των Ναζί). Στη συγκεκριμένη εκτέλεση, το μέρος της αντιφωνίας αναλαμβάνουν, κατά κάποιο τρόπο, τα μουσικά όργανα.
Μιράντα Τερζοπούλου (2018)
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο, το 1979.
