Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Xήραν παιδίν εγέννησε και λεν τονε Πορφύλη.
Στα σίδερα το γέννησεν, στη φυλακή το θρέβει,
χρονιάρης πιάνει το σπαθί στα δύο το κοντάρι,
στα τρία και στα τέσσερα, πηνεύ’¹ καβαλικεύει.
Πήνευσε, καβαλίκευσε, ’κατό δρόμους πηγαίνει
κι ως τ’ άκουσε κι ο βασιλιός πολύ τον εβαριώθη.
– Ας σωρευτεί τ' αλλάγι² μου κι όλο προαλλαγιά μου
όποιος τρώει το (γ)έμα μου³ στον Πορφυλή να πάει.
Ως τ’ άκουσε κι ο Πορφυλής αρνιοβοσκός και βγήκε.
Bόσκει τα παραβόσκει τα, ’κατό δρόμους τα βγάζει.
Φανήκανε Σαρακηνοί σαν τ’ άστρα, σαν τα φύλλα.
Τ’ άστρα έχουνε μέτρωση, τα φύλλα έχουν ψήφους⁴
ετούτα μέτρος δεν έχουν και ψήφους κι εν ψηφιένται.
– Nα μη σε πούμε αρνιοβοσκός, εδώ Πορφύλην είδετ';
– Eδώ Πορφύλ' πολλά είναι, το ποιό Πορφύλ' γυρεύετ’;
– Eκειό της χήρας τον υγιό, της ερημιάς το ’γγόνι.
– Xήρας υγιός εγώ είμαι, της ερημιάς το ’γγόνι.

¹πηνεύ': πηδάει
²αλλάγι: σωματοφυλακή
³όποιος τρώει το (γ)έμα μου: όποιος μοιράζεται το τραπέζι μου
⁴ψήφους: μέτρημα