Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

- Μάνα μ’, ήρτεν η άνοιξη, το γέρ’μο¹ καλοκαίρι,
ξέβγαν² τα χί- κι αμάν, αμάν- ξέβγαν τα χίλια τ’ άργατα³,

ξέβγαν τα χίλια τ’ άργατα, τα θέλουν χίλια χέρια.
- Δούλεψε, ξέ- κι αμάν, αμάν- δούλεψε, ξένε, δούλεψε,

δούλεψε, ξένε, δούλεψε κι εγώ να σε παντρέψω.
Πάλιν ο ξέ- κι αμάν, αμάν- πάλιν ο ξένος δούλευε,

πάλιν ο ξένος δούλευε στον τόπο του να πάει.
Νύχτα σελώ- κι αμάν, αμάν- νύχτα σελώνει τ’ άλογο

[νύχτα σελώνει τ’ άλογο, μέρα το καλιγώνει,
βάζ’ ασημένια πέταλα, καρφιά μαλαγματένια
και τα καλιγοσοίνια του όλ’ από τζεβαέρι…]⁴

¹ Γέρ’μο: έρημο, ρημάδι.
² Ξέβγαν: βγήκαν, ξεπρόβαλαν, εμφανίστηκαν (αρχ. ελλ. εξέβησαν)
³ Άργατα: εργασίες, δουλειές. Ως γνωστόν, οι θερινές δουλειές είναι πάρα πολλές, αγροτικές και άλλες.
⁴ Εδώ, οι στίχοι συμπληρώθηκαν από το ίδιο τραγούδι που κατέγραψε ο Γ. Δ. Παχτίκος στο βιβλίο του «260 Δημώδη Ελληνικά Άσματα» (Αθήναι 1905, σελ. 34-35) από τον Σινασίτη Ιωάννη Αμβροδή, 25 ετών (γύρω στα 1900). Καλιγοσοίνια: καλιγόσκοινα, ηνία, χάμουρα. Τζεβαέρι: τζοβαΐρι, κόσμημα, θησαυρός (αραβοτουρκ. cevahir).