Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Απόψε πίν’ αφέντης μου, χάνουμ’ αγάπη μ’ χάνουμαι
Χαμάιδω η πέρδικά μου, μαζί με την κυρά μου.

Βάζουν και μένα κεραστή, χάνουμ’ αγάπη μ’ χάνουμαι
Χαμάιδω η πέρδικά μου, να τους κερνώ να πίνουν.

Κι απέ το συχνοκέρασμα κι απ’ τα πολλά ποτήρια,
εράγισε το χέρι μου, κι έπεσε το ποτήρι.
Μα ηδέ σε πέτρα βάρεσε, μα ηδέ σε καλντερίμι,
μες στης κυράς μου την ποδιά, έπεσε και συντρίστη.

[Αφέντης μου ήταν ράθυμος, κυρά μου διαστρεμμένη
κι από το χέρι μ’ άρπαξε, στη φυλακή με πάει
να κάνω το τριαντάημερο, να κάνω τριάντα μέρες,
και παραπέσαν τα κλειδιά και κάνω τριάντα χρόνια.
Μα μια Λαμπρή, μια Κυριακή, μια επίσημη ημέρα
εβγήκα και τραγούδησα, στη φυλακή στην πόρτα,
βασιλοπούλα μ’ άκουσε από το μπαλκονά της.
«Ποιος είν’ ο νιος που τραγουδάει και λέει τέτοια τραγούδια
να του χαρίσω τη ζωή, να ’ρθει στην κάμαρά μου».]