Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Έρι, ο μισεμός είναι καημός, το κατευόδιο ζάλη
έρι, και το καλωσορίσατε, αχ Μαρούλι¹, είναι χαρά μεγάλη.

Η μηχανή ’ναι η μάνα μου, η ρόδα η αδερφή μου
και στον κολαουζέρη² μου κρέμεται η ζωή μου.

Για σένα βάζω φόρεμα³, για σε τραβώ μαρκούτσα⁴
για σένα μου φορέσανε τα σιδερέ⁴ παπούτσια.

¹Μαρούλι: υποκοριστικό του Μαρία.
²κολαουζέρης: ο έμπειρος ναύτης που μένει πάνω στο καΐκι, κρατώντας συνεχώς τον οδηγό-σκοινί (κολαούζο), με το οποίο είναι δεμένος ο δύτης και μέσα' του οποίου εκείνος επικοινωνεί και του στέλνει τα μηνύματά του.
³φόρεμα: το σκάφανδρο, η στολή του δύτη.
⁴μαρκούτσα: αεραγωγός σωλήνας που ενώνει την περικεφαλαία του σκάφανδρου με την αεραντλία τον σπογγαλιευτικού πλοίου και μέσω του οποίου ο δύτης αναπνέει.
⁵σιδερέ: Βαριά μεταλλικά παπούτσια, που μαζί με άλλα βαρίδια βοηθούσαν τον δύτη να περπατάει στον πάτο της θάλασσας.