Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Ένα σπουδαίο θρησκευτικό τραγούδι που διέσωσε ο ελληνισμός της Καππαδοκίας είναι το Χιτάτε να υπάμε σον Εζ Βασίλη, από τα Φάρασα. Το τραγούδι αυτό συνδεόταν με την τοπική λατρεία του Άι Βασίλη και τραγουδιόταν χορευτά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, καθώς οι Φαρασιώτες βάδιζαν σε πομπή για να προσκυνήσουν τις εικόνες που βρίσκονταν στις δύο σπηλιές του Άι Βασίλη, μία ώρα μακριά από το χωριό τους, σε μια χαράδρα που διέσχιζε ο ποταμός Ζαμάντης. Το τραγούδι αυτό ξαναλεγόταν γύρω από τις σπηλιές στο γλέντι που ακολουθούσε το προσκύνημα, καθώς επίσης και στην πορεία του γυρισμού για το χωριό. Η παρακάτω περιγραφή του χορού που συνδυαζόταν με το τραγούδι είναι παρμένη από τη Λαϊκή Λατρεία των Φαράσων των Δ. Λουκόπουλου και Δ. Πετρόπουλου. «Οι κινήσεις του χορού ήταν αργές, όπως κι ο ρυθμός του τραγουδιού. Οι χορευτές κινούσαν κεφάλι και κορμί δεξιά κι αριστερά. Χτυπούσαν τα πόδια στο έδαφος με τον ίδιο ρυθμό. Αν κανένας δεν μπορούσε ν’ ακολουθήσει το ρυθμό του τραγουδιού, δεχόταν παρατηρήσεις και χτυπήματα στα πόδια από τον μπροστινό του χορού, που κρατούσε στα χέρια του ραβδί για να ρυθμίζει τα βήματα των χορευτών. Όποιος δεν κατάφερνε να συμμορφωθεί με το ρυθμό υποχρεωνόταν να βγει έξω από το χορό». Φυσικά το έθιμο αυτό εξαφανίστηκε από τη στιγμή που ο ελληνισμός της Καππαδοκίας ξεριζώθηκε και πήρε το δρόμο της προσφυγιάς.
Μέτρο: Δίσημο με σποραδικές τρίσημες ενότητες.
Έκταση: Διάστημα 7^ης μικρής (ρε-ντο).
Κλίμακα: Διατονική του ρε. Κυμαινόμενη 6^η βαθμίδα.

Καταγραφή του Συλλόγου Δημοτικών Τραγουδιών (μετέπειτα Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο), με επικεφαλής τη Μέλπω Μερλιέ, το 1930.