Ακούστε
Τώρα λάμψαν τα σπίτια μας, λαμπίσαν οι αυλέ(ς) μας
Τώρ’ ας χαρούν οι φίλοι μας, κι ας σκάσουν οι οχτροί μας
Ελένη μ’,* έλα έλα, και μην το λες κανένα
Ελένη μ’ τ’ όνομά σου, γλυκόν το φίλεμά σου
Γιομώ το μαστραπά νερό και βάλτο στην αγέρα
Κι α δεν το πιείς την Κεριακή και πιέ το τη Δευτέρα
Ελένη μ’, έλα έλα, και μην το λες κανένα
Ελένη μ’ τ’ όνομά σου, γλυκόν το φίλεμά σου
Σα Θαραπειά εν’ να δεντρί που φέρνει τ’ ανασόνι1
Τούρκοι, Ρωμηοί, το μαρτυρούν που είσαι δικό μου ταίρι
Ελένη μ’, έλα έλα, και μην το λες κανένα
Ελένη μ’ τ’ όνομά σου, γλυκόν το φίλεμά σου
* εδώ μπαίνει το όνομα της νύφης, όποιο και να είναι
1ανασόνι: γλυκάνισο
Τραγούδι του γάμου που χορευόταν ως στρογγυλός χορός (δηλ. κυκλικός) στις μεγάλες γιορτές. Στα Ποτάμια συνηθιζόταν όταν έφερναν τη νύφη απ’ την εκκλησία στο σπίτι του γαμπρού. Το τραγουδούσαν κι αργότερα (πάλι στα Ποτάμια, αλλά και στη Σινασό) όταν επρόκειτο ν’ αναχωρήσουν οι καλεσμένοι απ’ το γαμήλιο συμπόσιο.
Μέτρο: 2/4.
Έκταση: Διάστημα 6ης μικρής (ρε-σι♭).
Κλίμακα: Διατονική του ρε. Οι μεσαίες νότες του τετραχόρδου ρε-σολ έλκονται προς τις ακραίες. Η 5η βαθμίδα ελαφρά χαμηλωμένη.
Καταγραφή του Συλλόγου Δημοτικών Τραγουδιών (μετέπειτα Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο), με επικεφαλής τη Μέλπω Μερλιέ, το 1930.
