Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Ο Μάραντον

Tον Mάραντον χαρτίν έρθεν να πάει και σην στρατείαν, γιαρ
κόφτ’ ας ασήμιν πέταλα κι ας σο χρυσάφ’ καρφία, γιαρ.
Tον μαύρον ατ’ καλίβωνεν καταντικρύ σον φέγγον
κι η κάλη ατ’ παραστέκει ατον με το μαντήλ’ καρφία.
– Πού πας, πού πας, νε Mάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις;
– Αφήνω σε σον κύρη μου, τον άεν Kωσταντίνον.
– Χάρος να παίρ’ τον κύρη σου, τον άεν Κωσταντίνον.
– Πού πας, πού πας, νε Mάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις;
– Αφήνω σε ση μάνα μου, την άγια Θεοτόκον.
– Χάρος να παίρ’ τη μάνα σου, την άγιαν Θεοτόκον.
– Πού πας, πού πας, νε Mάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις;
– Αφήνω σε σ’ αδέρφια μου, τους δώδεκ’ Αποστόλους.
– Χάρος να παίρ’ τ’ αδέρφια σου, τους δώδεκ’ Αποστόλους.
– Πού πας, πού πας, νε Mάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις;
– Αφήνω σε το κριάρο μου, το χρυσοκουδουνάτο.
– Χάρος να παίρ’ το κριάρο σου, το χρυσοκουδουνάτο.
– Πού πας, πού πας, νε Mάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις;
– Αφήνω σε χρυσόν σταυρόν κι αργυροδαχτυλίδιν,
το δαχτυλίδ’ πούλτσον και φα και το σταυρόν προσκύνα.