Ρούσα παπαδιά
Σαν πήρα ’ναν κατήφορο στην ά- στην άκρη το ποτάμι
και το ποτά- άντε ρούσα παπαδιά,και το ποτάμι ήταν θολό
και το ποτάμι ήταν θολό, θολό κατεβασμένο,
σέρνει λιθάρια ριζιμιά, δέντρα ξεριζωμένα,
σέρνει και μια γλυκομηλιά τα μήλα φορτωμένη
κι ανάμεσα στους κλώνους της δυο αδέρφια αγκαλιασμένα,
τα κλαίει η δόλια η Pούμελη, τα κλαίει ο κόσμος όλος.
Για ιδέστε τα κακόμοιρα, για ιδέστε τα καημένα,
αν δε φιλιώνταν ζωντανά, φιλιώντ’ απεθαμένα.
