Αλέξαντρος, μπρ’ αμάν αμάν, Αλέξαντρος κι ο βασιλιάς
Αλέξης αντρειωμένος – κι ο μικρο-Κωσταντίνος
μαζ’ έτρουγαν, μαζί έπιναν, μαζί χαροκοπιούνταν1.
Κει πότρουγαν κει πόπιναν και κει π’ χαροκοπιούνταν
λαλιά τ’ς ήρθι ’πού του Θιό, λαλιά ’πού τα ουράνια.
− Θα πάρει Τούρκος το ψωμί, θα σέβ’2 και μες στην Πόλη.
− ’Ντα3 βγουν τα ψάρια ’π’ του νταβά
κι ο πέτ’νος ’πού το ντέντζιρ’
θα πάρει ο Τούρκος το ψωμί, θα σέβ’ και μες στην Πόλη.
Βγήκαν τα ψάρια ’π’ του νταβά
κι ο πέτ’νος ’πού το ντέντζιρ’
πήρε κι ο Τούρκος το ψωμί, σέβηκι μες στην Πόλη.
1χαροκοπιούνταν: γλένταγαν 2θα σέβ’: θα μπει 3'ντα: όταν
Το τραγούδι αφηγείται ποιητικά έναν από τους πιο γνωστούς θρύλους της Άλωσης, το θρύλο της γριάς που για να δεχτεί την αδιανόητη είδηση ότι η Πόλη έπεσε, έβαλε όρο να πεταχτούν τα μισοτηγανισμένα ψάρια απ’ το τηγάνι και να επιστρέψουν στο νερό. Τα ψάρια πήδηξαν και κατά την λαϊκή παράδοση κολυμπούν ακόμη μέσα στο αγίασμα της εκκλησίας του Μπαλουκλί.
Εδώ είναι ο βασιλιάς Αλέξανδρος κι ο Κωνσταντίνος, κορυφαίες συμβολικές μορφές του αρχαίου και του βυζαντινού μεγαλείου που δέχονται την απίστευτη τελική είδηση της εθνικής συμφοράς. Μιράντα Τερζοπούλου (2007)
Πληροφορίες καταγραφής
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο, στις 06/12/2005.
Το κατέγραψε η Δόμνα Σαμίου στην Καρωτή Διδυμοτείχου Έβρου από την μπάμπω-Βάγια Γραμμενίδου, το 1976.
