Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Τρι άρχοντες καθόντανε σ’ ένα καλό τραπέζι,
ο εις καυχιούνταν τ’ άσπρα του κι άλλος τη φορεσιά του
κι ο Μαυροζής καυχιούντανε, καυχιούνταν την καλήν του.
– Καλή μ’ τα χείλια τ’ς ξάζιεστα¹, τα μάτια τ’ς δυο χιλιάδες,
και το λιγνό της το κορμί την Πόλη αγοράζει.
– Στάσου, στάσου κυρ Μαυροζή, στάσου και μην καυχιέσαι,
καλή σου εμπροστά εν² καλή και πίσω σε χαλάει.
Έν’ άδικο τον έριξαν να πάρουν την καλή του.
Πουλεί τα σπίτια τα ’μορφα, τ’ς αυλές μαρμαρωμένες,
πουλεί και τα περβόλια του, τα μήλα φορτωμένα.
Επούλησεν, επούλησεν και τα μισά δε σώσαν.
– Άλλο τίποτα δεν έχω, μόν’ έχω την καλή μου.
Απ’ το χέρι την έπιασε και στο παζάρ’ τη βγάζει.
Φάνηκ’ ένας γενίτσαρος, μικρός γενιτσαράκος,
λάλει, λάλει – Απούλητε³ και τι ’ναι η τιμή της;
Αμέτρητα τα έβγαλε κι αψήφητα τα ’δώκεν.
Τα γιόμισε στον κόρφο του, κλαίει και παραμένει⁴,
γυρνά τρανάει πίσω του για να δει την καλή του.
[– Άφ’ς τα, άφ’ς τα γενίτσαρε, ’ς τα να σε παραγγείλω,
μην τη φιλάς, εντρέπεται, μην την τσιμπάς, φοβάται,
μη σφίγγεις τα δαχτύλια της, λυγάντε και διπλούντε⁵.
Εκείνοι όταν φιλιούντανε, ο ήλιος εκρυβούνταν,
εκείνη όταν την τσίμπουντε, τα άστρα αματώνουν.
– Έλα και ’σύ ξανθή κόρη, έλα να ρωτηθούμε.
Πες μου εσύ ακορασιά, από τι γένος είσαι;
– Ήταν η μάνα μ’ χλέπαρη⁶ κι ο κύρης μου τουλγγέρης⁷
είχα και έναν αδερφό, Λουκάς καραβοκύρης.
Κάθισε και τη ρώτησε και βγήκεν αδερφή του.
– Εγώ αν σε εφίλησα, πάντα τ’ αδέρφια παίζουν,
και ’γώ αν σε ετσίμπησα, ας είναι η αμαρτία.]

¹ξάζιεστα: από το ξάξει: αξίζει
²εν: είναι
³απούλητε: εσύ που δεν έχεις ακόμα ξεπουλήσει
⁴παραμένει: κοντοστέκεται
⁵λυγνάντε και διπλούντε: λυγίζουν και διπλώνουν
⁶χλέπαρη: ροδοκόκκινη, από το ομώνυμο δέντρο
⁷τουλγγέρης:  ξυλουργός (από το τουρκικό dülger)