Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Σπουδαίο παράδειγμα για τις πληροφορίες που μας δίνει σχετικά με τις κοινωνικές συνθήκες, τις οικογενειακές σχέσεις και κυρίως τη θέση της γυναίκας –την αγοραπωλησία της οποίας πραγματεύεται– αποτελεί το τραγούδι του Κοντού. Κεντρικό θέμα του είναι το πολύ αγαπητό στη λαϊκή λογοτεχνία όλων των λαών μοτίβο της αναγνώρισης συγγενικών προσώπων κάτω από οριακές συνθήκες (βλ. και τραγούδια Πραματευτής κατέβαινε,  Μια κόρη συναπόβγανε, Ξημέρωσε η ανατολή, Τρι άρχοντες καθόντανε, Ένας κοντός κοντούτσικος (Σκιάθος)). Στη συγκεκριμένη παραλογή μια κόρη χριστιανή, που είτε την πουλάει ο άντρας της για να εξοφλήσει υπέρογκο χρέος είτε πέφτει στα χέρια κουρσάρων, αναγνωρίζεται την τελευταία στιγμή –και συνήθως μετά από θεία επέμβαση– από τον τουρκεμένο αδελφό της πριν συντελέσουν άθελά τους το αμάρτημα της αιμομιξίας.

Από το γεγονός ότι ο αδελφός αναφέρεται ως γενίτσαρος, ο S. Βaud-Βovy τοποθετεί την δημιουργία του τραγουδιού στον 15ο αιώνα, εποχή σύστασης των γενιτσαρικών ταγμάτων. Ο Στ. Κυριακίδης αντίθετα θεωρεί ότι το θέμα της αναγνώρισης των δύο αδελφιών λίγο πριν από την ανόσια ένωσή τους είναι παλαιότερο των χρόνων της Τουρκοκρατίας και απαντάται ήδη στο Ταλμούδ, το οποίο υπάρχει μεταφρασμένο στα ελληνικά ως ανάγνωσμα στη Συναγωγή χάριν των ελληνόφωνων Εβραίων. Μιράντα Τερζοπούλου (2008)

Ηχογραφήθηκε σε στούντιο, το 2006.

Το κατέγραψε η Δόμνα Σαμίου στο Μελί Μεγάρων Αττικής από ομάδα γυναικών, το 1980.

Τα Τραγούδια και οι Τόποι τους

Η Χερσόνησος της Ερυθραίας

Περιήγηση πάνω στον χάρτη της Χερσονήσου της Ερυθραίας με οδηγό το Αρχείο Δόμνας Σαμίου.

Τραγούδια, πληροφορίες, μαρτυρίες και φωτογραφίες από τις κωμοπόλεις, τα χωριά και τους οικισμούς όπου ζούσαν Ρωμιοί έως το 1922. Πατήστε εδώ για την περιήγηση.

Αγία Παρασκευή, Αγρελιά, Αλάτσατα, Αμπάρσεκι, Άριτζας, Αχιρλί, Βατζίκι, Βοϊνάκι, Βουρλά, Γενιλιμάνι, Γιατζιλάρι, Γιλάνχοτζας, Γκιουβεντί, Γκιούλμπαχτσες, Γκιουνέψι, Γριλιμάνι, Εγγλεζονήσι, Ζεϊτίνελι, Ζεχτινέρι, Ζίνγκουι, Ζουμπέκι, Ινετζίκι, Καϊναμπουνάρι, Καράκοϊ, Κάτω Παναγιά, Κερμεγιαλεσί, Κερμένι, Κιζίλαγάτσι, Κιλιζμάνι, Κιοσέντερες, Κόλιτζας, Κοτζαντερές, Κουσουλάρι, Κουτσουμπαχτσές, Λίτζια, Λυθρί, Μελί, Μεντέσι, Μοναστήρι, Μουρντουβάν, Μπαλούκλαβας, Ντεμερτζιλί, Ντενιζγκιρέν, Ντενιζλί, Όρτατζας, Παμούκουκι, Πυργί, Ρεΐσντερε, Ροβιθόκαμπος, Σαζάκι, Σαΐπι, Σαλμάνι, Σαρπουντζίκι, Σεούτι, Σιβρισάρι, Σιγατζίκι, Σιράνταμι, Σκάλα Βουρλών, Τεπεπόζι, Τσεσμές, Τσικούρια, Χάσεκι και Ψηλή.

Οι πατρίδες δεν είναι «χαμένες» εφόσον υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τις θυμούνται και τις τιμούν