Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Τ’ Αϊ-Γιωργιού τη βραδινή, τ’ Αϊ-Γιωργιού το βράδυ
βασιλοπού- βασιλοπούλα αρμάτωνε,
βασιλοπούλα αρμάτωνε ολόχρυση φεργάδα.

Βάζει πανιά μεταξωτά και ξάρτια μπιρσιμένια,
βάζει τιμόνι μάλαμα και τα κουπιά ασημένια,
βάζει και τα ναυτόπουλα και κείνα διαλεγμένα.
Του ρήγα γιος σαν τ’ άκουσε φεργάδες αρματώνει
και μέσα στ’ αρτζιπέλαγος πάει την κοντοζ’γώνει.
– Σουλτάνα μάινα τα πανιά, σουλτάνα ρίχτα κάτω,
[σουλτάνα δώσ’ μ’ ένα φιλί και πάρε μια φεργάδα,
θέλεις τη χρυσοπράσινη, θέλεις την κ’σογαλάζια¹
θέλεις την κ’σοκινίκατη² που είμ’ απατός μου³ μέσα.
– Φρόνιμον σ’ είχα ρήγα γιε κι άσκημα συντυχαίνεις⁴
και μέσα στ’ αρτζιπέλαγος σαν τι φιλί γυρεύεις;
– Ας έπεφτα στη θάλασσα κι ας μ’ έπαιρνε το κύμα
κι ας έπαιρνα ένα φιλί κι ας είχα εγώ το κρίμα.
– Εγώ δεν είμαι κιότισσα⁵ να δώσω το φιλί μου,
για μια παλιοφεργάδα σου να χάσω την τιμή μου.
Άιντε να βγούμε στη στεριά κι όποιος νικήσ’ ας πάρει.]

¹κ'σογαλάζια: χρυσογαλάζια
²κ'σοκινίκατη: χρυσοκόκκινη
³απατός μου: εγώ ο ίδιος
⁴συντυχαίνεις: μιλάς
⁵κιότισσα: δειλή, άθλια (από το κιοτής)