Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Κόλιαντα μπάμπω κόλιαντα, δώσ’ μας μια κολιαντίνα¹
και σαν δεν έχεις κόλιαντα δώσ’ μας κι ένα κορίτσι.
Και τι το θέλεις το κορίτσ’ κι τι να μολογήσεις.
Να το φιλώ, να το τσιμπώ, να μι ζησταίν’ το βράδυ.

Παινέματα για ανύπαντρη κόρη

Μέσα σε τούτην την αυλή στο μάρμαρο στρωμένη
ν-εδώ έχουν κόρη για παντρειά, πάσχουν να την παντρέψουν.
Την τάζουν γιο(ν) του βασιλιά, την τάζουν γιο(ν) του ρήγα
Δεν θέλω γιο(ν) του βασιλιά, δεν θέλω γιο(ν) του ρήγα
μον’ θέλω τ’ αρχοντό(ϊ)πουλο μι τις πουλλές παράδες
να δερμονίζει² το φλουριά, να κοσκινίζ’ τα γρόσια
κι αυτά τα δερμονίσματα τα λεν τα ρογκατσάρια.

Παινέματα για αρραβωνιασμένη κόρη

Δυο πιριστέρια μάλωναν κι πάλι αυτά αγαπιώνταν
θαμάζωνταν, λογίζονταν το (ι)πώς να πιάσ’ ν-αγάπη.
Ρίχνουν τον ήλιου στα ιβουνά, κι τ’ς πέρδικες στα πλάγια
ρίχνουν ψιλόν βασιλικόν, σπυρί μαργαριτάρι.

¹κολιαντίνα: είδος κουλουριού
²δερμονίζω: αλέθω (από το τουρκικό değirmen= μύλος)