Ακούστε
Βίνιεν βάσιαζιτ γκα Ψάθα
νουκ ι νιόχα ε ντι σα πλιάσα
Άιντε βάιζο έα
πρίρου νε κίο χέα
Βίνιέν βάσιαζιτ μπουλούκιε
τερέ'με ποδέ τε κούκιε
Άιντε βάιζο έα
πρίρου νε κίο χέα
Ν’ άτα λιούλιετ ε ποδέσε
τε γιέσιε λιέιτουρ εδέ τε βντέσε
Έα βάιζο νάτεν
μίρμε σι ουράτεν
Πον ντο ρούσεσιε ου γκα μάλι
πο γκα τυ με μούαρ μάβι
Άιντε βάιζο έα
πρίρου νε κίο χέα
Απόδοση στα ελληνικά:
Έρχονται τα κορίτσια απ’ την Ψάθα
δεν τα γνώρισα, έσκασα
Έλα κορίτσι μου
στήσου εδώ στη σκιά
Έρχονται τα κορίτσια κύματα
όλα με κόκκινη ποδιά
Έλα κορίτσι μου
στάσου εδώ στη σκιά
Πάνω στα λουλούδια της ποδιάς σου
εκεί νά ’χα γεννηθεί, εκεί να πέθαινα
Έλα κορίτσι μου τη νύχτα,
σαν ευχή πάρε με
Δεν θα κατέβαινα απ’ το βουνό
αλλά σ’ επιθύμησα τόσο πολύ
Έλα κορίτσι μου,
στάσου εδώ στη σκιά
Τραγούδι από τα Βίλια. Τραγουδιόταν για τις κοπέλες που δούλευαν στο μάζεμα του βαμβακιού στην Ψάθα, κοντά στα Βίλια, όπου παλιά ήταν βαλτότοπος και φύτρωναν βούρλα, ψάθες και καλάμια. Καθώς περνούσαν μέσ’ απ’ το βουνό να πάνε για δουλειά, τις φλέρταραν οι ρετσινιάρηδες. Ο ρυθμός του τραγουδιού αυτού, στις κεντρικές στροφές, είναι ο πρότυπος ρητός δακτυλικός εξάμετρος. Ταυτίζεται κινησεολογικά με το συρτό χορό. Οι ταχύτερες επωδοί είναι σε δακτυλαναπαιστικό τετράμετρο. Η κλίμακα είναι ελάσσων, με τέταρτη βαθμίδα που περιστασιακά αυξάνεται, ελκόμενη από την πέμπτη. Το βασικό λοιπόν γένος είναι το σκληρό διάτονο που συναντούμε στο βυζαντινό ήχο νενανώ και το ισλαμικό τετράχορδο μπουσελίκ/ναχαβάντ, ελκόμενο προς το ρουμάνικο μινόρε, γεγονός που οδηγεί την παρούσα επεξεργασία σε στιγμιαίες φαινόμενες μετατροπίες. Σημειώνουμε τα ντουέτα ανάμεσα σε δύο συγγενή πνευστά όργανα, την παραδοσιακή καλαμένια φλογέρα και το φλάουτο με ράμφος. Θανάσης Μωραΐτης
