Ακούστε
Σήμερις είν’ η μέρα μας, φίλοι μ’ να σε χαρώμεν
Βαριά, βαριά, βαριά
Ιδέ τη νεονύφη μας να την επευχηθώμεν
Βαριά, βαριά, βαριά
Βαριά, βαριά ο αργαλειός
Να ζήσ’ η νύφη κι ο γαμπρός
Σήμερις άλλος ουρανός, σήμερις άλλη μέρα
Βαριά, βαριά, βαριά
Σήμερις εχωρίζεται μάνα και θυγατέρα
Βαριά, βαριά, βαριά
Βαριά, βαριά, βαρύτερα
Που σ’ αγαπώ καλλίτερα
Η νύφη μας είν’ έμορφη, ο ήλιος τη ζηλεύει
Βαριά, βαριά, βαριά
Και το φεγγάρι σαν τη δει, στέκεται βασιλεύει
Βαριά, βαριά, βαριά
Βαριά, βαριά στα σίδερα
Δε σ’ είδα χθες και σήμερα
Βαριά, βαριά, βαρύτερα
Που σ’ αγαπώ καλλίτερα
Στα Σύλατα το τραγούδι αυτό το χορεύανε τραγουδώντας οι συμπεθέροι πιασμένοι χέρι-χέρι τη στιγμή που γύριζε ο γαμπρός με τη νύφη στο σπίτι του γαμπρού. Παραλλαγή του, από τη Σμύρνη και αλλού, αναφέρεται στη σ. 57 του βιβλίου μου για τα μουσικά κατάλοιπα του Ν. Φαρδύ (βλ. βιβλιογραφία).
Μέτρο: 2/4.
Έκταση: Οκτάβα μι-μι΄.
Κλίμακα: Διατονική του μι.
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο, το 2001. Με βάση καταγραφή του Συλλόγου Δημοτικών Τραγουδιών (μετέπειτα Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο), με επικεφαλής τη Μέλπω Μερλιέ, το 1930.
